آرین زند – ونکوور
بنابر میانگین وزنی تازه‌ترین افکارسنجى‌های سیاسى، همچنان حزب محافظه‌کار با ٣۴٫۶ درصد، بیش از دیگر احزاب فدرال در میان رأى‌دهندگان کانادایی محبوبیت دارد. حزب‌های لیبرال، دموکرات نوین و سبز نیز به ترتیب با ٣٣٫٣، ١٢٫١ و ١١٫١ درصد در رتبه‌های بعدى محبوبیت جاى دارند. حاشیهٔ خطاى این اعداد، با احتساب بازهٔ اطمینان ٩۵ درصد، ٣٫۵ درصد است. این بدان معناست که اگر انتخابات امروز برگزار می‌شد، به احتمال ٩۵ درصد، این احزاب ٣٫۵ درصد بیشتر یا کمتر از درصد‌های یادشده از آراى عمومى را به‌دست می‌آوردند. البته، حزب لیبرال همچنان بیشترین بخت را براى تصاحب کرسی‌های بیشتر در مجلس عوام و بنابراین تشکیل دولت بعدى دارد. بر اساس محاسبات مدل آمارى CBC، احتمال تشکیل دولت اکثریتىِ لیبرال ٣٩ درصد است در حالى که حزب محافظه‌کار تنها ١١ درصد اقبال تشکیل چنین دولتى را دارد.
دو هفتهٔ گذشته، پر از اخبار ناگوار براى حزب دموکرات نوین بود. علاوه بر سقوط محبوبیت عمومى این حزب، چهارده نفر از کاندیدا‌های این حزب در نیو برانزویک، در حرکتى نادر، این حزب را ترک گفته و به حزب سبز پیوستند. بدین اوصاف، ستارهٔ بخت حزب دموکرات نوین براى کسب کرسی‌های استان‌های آتلانتیک کانادا و کبک در مجلس عوام رو به افول است، مگر اینکه اتفاقى غیرقابل پیش‌بینى تا انتخابات اکتبر باعث دگرگونى این روند شود. همهٔ این‌ها على‌رغم معرفى اصلاحات اساسى و گسترش برنامهٔ جامع درمانى کانادا توسط حزب دموکرات نوین است. از آنجا که بیشتر افکارسنجى‌ها نشان از اهمیت چشمگیر نظام درمانى براى رأى‌دهندگان دارد، دلایل افول محبوبیت این حزب را باید در عرصه‌هایى وراى سیاست‌گذارى عمومى و در فرصتى دیگر جست‌و‌جو کرد.
هرچند هنوز همهٔ احزاب فدرال سیاست‌های نهایى خود در حوزهٔ نظام درمانى را کاملاً علنى نکرده‌اند، نگاهى گذرا به سیاست‌های اعلام‌شده توسط این احزاب قبل از انتخابات ضرورى است. حزب دموکرات نوین تاکنون کامل‌ترین و بلندپروازانه‌ترین برنامه را براى خدمات درمانى ارائه کرده است. این حزب وعده داده است که در صورت در دست گرفتن قدرت، طرح پوشش هزینهٔ دارویی همگانى (Pharmacare) را تا سال ٢٠٢٠ آغاز کند. این حزب همچنین وعده داده است که طرح‌های پوشش همگانى بهداشت دندان (universal dental care) و سلامت روان (mental care) را در دست بررسی قرار دهد. علاوه بر همهٔ این‌ها، این حزب خود را متعهد کرده است که از خصوصى‌سازى بخش درمانى جلوگیری کند و برای سرعت بخشیدن به فرآیند درمانى، پزشکان و پرستاران بیشتری را استخدام کند. برخى کارشناسان اقتصادى و مسائل درمانى، تأمین هزینهٔ این طرح‌ها را امرى دشوار می‌دانند، هرچند که حزب دموکرات نوین ادعا کرده است که هزینهٔ این طرح‌ها را با درآمد حاصل از افزایش وضع مالیات بیشتر بر افراد با درآمد‌های میلیون(ها) دلارى، افزایش مالیات بر شرکت‌های بزرگ و بستن راه‌های گریز از مالیات خواهد پرداخت. راستى‌آزمایى دقیق چنین ادعایی، نیازمند پژوهش‌های عینی و هزینه‌سنجى‌های اقتصادى بیشتر است.
از سوی دیگر، حزب لیبرال که قدرت را در دست دارد، خود را متعهد به پوشش همگانی خدمات دارویی دانسته، هرچند که هنوز جزئیاتی از چگونگی و تاریخ اجرای این طرح ارائه نکرده است. حزب حاکم در بودجهٔ سال ٢٠١٩ خود، مبلغ ٣۵ میلیون دلار را به ایجاد سازمان دارویی کانادا (Canadian Drug Agency) اختصاص داد تا فهرستى از دارو‌های قابل پوشش تهیه کند و همچنین به نفع مصرف‌کنندگان دارو، با شرکت‌های داروسازى، براى پایین آوردن قیمت دارو‌ها مذاکره کند. هرچند این طرح گام نخستى برای پوشش هزینهٔ دارویی است، فاصلهٔ آن با پوشش همگانی هزینهٔ دارویی بسیار زیاد است، چرا که هزینهٔ چنین طرحى به میلیارد‌ها دلار می‌رسد و چگونگى اجراى آن مستلزم ارائهٔ جزئیات بیشتری از سوى حزب لیبرال است.
در نهایت، اندرو شییِر، رهبر حزب محافظه‌کار وعده داده است که وضع موجود برای حمایت مالی دولت فدرال از نظام درمانى را حفظ کند با این تفاوت که حمایت‌های مالى دولت فدرال از نظام درمانى به دولت‌های استانى داده شود. از این‌رو، در دولت محافظه‌کار، قدرت تصمیم‌گیرى براى چگونگى خرج این حمایت‌های مالى در اختیار دولت‌های استانى قرار می‌گیرد و دولت فدرال روش عدم دخالت مستقیم در نظام درمانى را در پیش خواهد گرفت. البته، صرف‌نظر از اینکه کدام دولت قدرت را در اتاوا در دست بگیرد، همهٔ دولت‌های استانى ملزم به پیروى از استانداردهایی هستند که دولت فدرال برای یکسان‌سازى نظام درمانى در سرتاسر کانادا در نظر می‌گیرد.
نگاهى گذرا به سیاست‌های درمانى احزاب فدرال، حزب دموکرات نوین را در موقعیت دخالت حداکثرى دولت و گسترش نظام درمانى و حزب محافظه‌کار را در موقعیت حفظ وضع حال حاضر نظام درمانى و دخالت حداقلى دولت در این نظام قرار می‌دهد. همچنین به‌نظر می‌رسد که حزب حاکم، با آگاهى از اهمیت نظام درمانى براى رأى‌دهندگان از یک‌سو و آشنایى با دشوارى‌های تأمین هزینه‌ها از سوى دیگر، روشى محتاطانه را در سیاست‌گذارى در حوزهٔ سلامت و بهداشت در پیش گرفته است. بنابراین، توجه ویژه به مرامنامهٔ احزاب و وعده‌های انتخاباتى آن‌ها در حوزهٔ نظام درمانى، امرى است ضرورى براى رأى‌دهندگانى که تحت تأثیر این سیاست‌ها قرار خواهند گرفت.
